ریتم 4/4

دیوونه کیه عاقل کیه جونور کامل کیه واسطه نیار به عزتت خمارم حوصله ی هیچ کسی رو ندارم کفر نمیگم سوال دارم یک تریلی محال دارم تازه داره حالیم میشه

همه صیدها   بکَردی هله میر  بارِ دیگر سگِ خویش را رها کن که کند شکارِ دیگر همه غوطه‌ ها بخــــوردی همه کارها بکَردی منشین ز پای یک دَم که بماند

من یه گلدونِ پر از گل بودم وزشِ چشمِ تو پاییزم کرد عشقِ من ، عشقِ به دست آوردنت با همه دنیا گلاویزم کرد مردم از تشنگی اما لبِ تو

چشماتو باز کردی دنیام زیرو رو شد چشما  تو بستیو باز تاریکیام شروع شد موهات کهکشونات چشمات ستاره هاتن منظومه های شمسی جفت گوشواره هاتن کی بینِ مهربونا   مثل تو

دریا واسه کشتیای بی سرنشین جا نداره پس من چرا غرق بودم تهران که دریا نداره این گوشه از شهر امنه من سعی کردم نمیرم اینقدر نمیرم که آخر این

دو روزِ دنیا برام قفس تر از قفسه بهم نفس برسون هوام دوباره پسه هوامو داشته باش میگن تو مؤمنیو دمِ مسیحاییت  نفس تر از نفسه (همیشه میلنگه یه جای

تو رو از دور دلم دید اما نمیدونست چه سرابی دیده منِ دیوونه چه میدونستم زندگی برام چه خوابی دیده نمیدونی نمیدونی ای عشق کسی که جوونیشو ریخته به پات 

  ــــــــــ منی که کلِ عمرمو پیِ کسی نرفتمو پیِ کسی نیومدم پشتِ سرِ قطارِ تو مثل یه پستچیِ خیس فقط رکاب میزدم شبِ بلندِ بدرقه شبِ همیشه رو سیاه