رضا صادقی

امشب چه رویایی شدی خیلی تماشایی شدی چشم بد دور شه ازت جونم چه دلربایی شدی خونه ی دل با تو گرمه هرچی دنیا بد کنه باهام نبینم دلت بگیره که فقط خوبیتو میخوام از کدوم سیاره ای که همیشه چاره ای واسه بد بیاریام کنارمی و حاضری از کدوم

تو نبودی زندگی قصه ی جذابی نبود آسمونِ دلِ دیوونه ی من آبی نبود تو نبودی لبِ من خنده رو باور نمیکرد گفتنِ عاشقتم حالمو بهتر نمیکرد تو نبودی دلِ من دیگه پَر نمیزد واسه عطری که مونده رو تنم دیوونتم نفسم تویی نه نمیوفته این عادتِ بد از سرم

ـــــــــــــــ من ديگه خسته شدم بس كه چشام بارونيه پس دلم تا كی فضای غصه رو مهمونيه من ديگه بسه برام تحملِ اين همه غم بسه جنگِ بی ثمر برای هر زياد و كم وقتی فايده ای نداره غصه خوردن واسه چی واسه عشقای تو خالی ساده مردن واسه چی

شکر، واسه هرچی که دادی هرچی ندادی شکر واسه قطره ی اشکم لحظه ی شادی شکر که میتونم بخندم به غم های کشنده م میشه توو ناامیدی به رویا دل ببندم هرکی دنیاشو سپرد دست تو بیــچاره نشد زندگی هزار دفعه به مو رسید پاره نشد درست اونجا که خیالشم

(  ــــــــــــــــــــ  )2 وقتی یکی بهم میگه چت شده این روزا میگم هیچی میگن چته چرا دوباره تو خودت رفتی میگم هیچی میپرسن از من خودی غریبه چی شده رنگت بازم پریده فقط میگم هیچی میگن آخه چه مرگته میخندی بغض میکنی در لحظه میگم هیچی میگن چرا یهو یه

منو دیوونه نکن که چشات میتونه منو تو خیالِ تو دوباره غرق کنه  کی میتونه مثل تو این همه زیباییش با همه فرق کنه اولین باره که من با خیالِ یه نفر این همهآرومم این همه حض کردم      منِ دل سنگو ببین واسه ی  دیدنِ   تو دنیامو  عوض