شاعرترین عاشقت مینگاشت با شعله ات شب حقیقت نداشت لب تر کنی هر چه خواهی شوم دیوانه تا بی نهایت روم میرقصی در یادم از غیر از تو من آزادم چون فریادی در صحرایی یا شبهای بی فردایی چون رویایی از بیداری یا تنهایی از دیداری شاعرترین عاشقت مینگاشت …
هوا آن سوی چشمانم بارانی ست سکوتم تحفه ی رنجی پنهانی ست به شمع آغشته میماند خورشیدم فرازِ تپه ای ماهی پیدا نیست صدایی از درون با من میگوید شروعِ فصلِ بی رحمِ تنهایی ست پر میزند بر بامم سیاهِ کلاغ و شب به ویرانه ها میمانم خانه بی چراغ
( ــــ ــــ )2 مستانه پاشید اسبِ سیاهی در پنجه ی نور یالی رها را طاووسِ دشتی آهوی کوهی باور نداری این مُدعا را من ببر صبرم تا لمسِ دستت سیری نباشد این اشتها را
عزیزم😍: اول یکم لبخند بزن😁
سلام.اسمم ساسانه. من تورو به عنوان کاربر و دوست وفادار سایت شناسایی کردم. همیشه همراهم بودی و این خیلی برام ارزشمنده!خیییلی
واسه همین یک هدیه خفن دارم برات.فقط از دستش نده چون مخصوص شماست و منم کلی هزینه کردم براش 😄.ایمیلتو بزن تا همین الان بفرستم 😘