فرزاد فرزین

نشد که بشه خودتم میدونی من عاشقتم چی ازم میدونی وقتی دلت نیست نمیشه کنارم بمونی – نشد که بشه خودمم میدونم زیادی حساب کردم میتونم که عاشقت باشم و تا همیشه بمونم — تمومش کن دیگه خسته شدیم ما باختیم و تازه برنده شدیم ما واسه ی هم مثل

ناراحتم از اینکه رفتی‌ شده روزام سیاه بیا مثل قاب عکس رو دیوار قلبمو شکستیو بیا گفتم زیادی عاشقم باش و تو کم بودیو روزایی که به فکرت بودم و تو نبودیو بیا برگرد بدون تو این من شبگرد دیوونه و قرص و سردرد و اشک رو گونه و هیشکی

برف میباره انگاری غم میباره اونکه غمتو کشید واسه تو پر میکشید حالا دورش خالیه دست کیه تو دستات وقتی رو چتر موهات برف میاد دونه دونه دارم میشم دیوونه آخه این چه حالیه … تن کوچه سفیده و تو نیستی و هنوزم رد پات روی برفه یه بغض چند

ـــــــــــــــ میخواستمو نشد تو قلــبم همون جایی بمونی که بودی همون قدری که از تو دورم توام دوری از اونی که بودی توام دوری از اونی که بودی از اون روزای خوبِ با تو چی غیرِ خاطره واسم موند تو یه لحظه غرورت آخر تمامِ لحظه هامونو سوزوند تمامِ لحظه

کو یه قانون کو یه زندون واسه دزدای سر چاله میدون کو یه رگبار کو یه بارون که بشوره ببره اینا رو بیرون ما یه عمره که مینالیم ماها چرا همیشه تو همین حالیم ما رو گشتی آخه مشتی چه میتونه باشه تو جیبای خالیم ما یه عمره که مینالیم

ـــــــــــــــ یه روز حالت خوبه یه روز بد یه روز صفری عشقم یه روز صد نمیشه اصلا روی حرفات حساب کرد هنوزم این اخلاقو داری تو واسم بازی در میاری یه روز دوسم داری و یه روز نداری تو چه باشی و چه نباشی صدات میزنم عزیزم میدونی تو یه