بابک جهانبخش

کاش میشد واسه مبادا خندتو ذخیره کرد تا دلم تنگ نشه انقد یه جوری خوبی میشه به خاطر تو یه نفر قید یه دنیا آدمو زد آخ امون از خنده هات من نفسم میره برات قربون چشات برم من پیشتم بی حاشیه همین که هستی کافیه اومدی غصه ها رفتن

ته دنیا باشم تک و تنها باشم خودمو دارم که رو به روم سد باشه همه چی بد باشه خودمو دارم که خودمو دارم که … روزای تنهایی بزنه رو شونم بگه تنها نیستی وقتی که دلتنگم وقتی که دلگیرم بگه تا من هستم ته دنیا نیستی زندگی گاهی خوب

یه زندگی از تو طلبکارم آیینه ها میگن افسردگی دارم روزای خوبی نیست درگیر و دلگیرم با این همه رویا از زندگی سیرم از آدما خستم از همه ترسیدم تو منو کی کشتی که من نفهمیدم روزای خوبی نیست دنیا برام تنگه یه کشور خستم دور و برم جنگه منو

ــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــ آدم یه وقتایی باید با دردش هر جوریه سازش کنه جلو هر غریبه ای درست نیست هر بحثی رو بازش کنه آدم باید با تنهاییش یه جور کنار بیاد که اگه یه روزی خالی شد دورو ورش نره از کسی خواهش کنه به در میگم دیوار بشنوه باید

ـــــــــــــــ چه رازی داره لبخندت همین معجزه ی تازه که زیباییِ هر چیزی منو یادِ تو میندازه فقط یک بار تو رو دیدن شروعِ یه نیاز میشه یه آن کنارِ تو بودن یه عمر خاطره ساز میشه چی تو چشمات داری که منو اینجوری میگیره همین که تو رو میبینم

عاشقونه اینو یادت بمونه قلبِ من همیشه با توئه جز من اصلا کی حالتو میدونه کی همیشه کم توقعه اون که از خودش به خاطرِ تو دست کشید تو هوای تو نفس کشید اون که دورِ زندگیش برات قفس کشید تو هوای تو نفس کشید وابسته ست تمومِ لحظه های