سینا پارسیان

داری در میری از چی مگه دنیا قفس نیست قفس معلومه از اسمش دیگه فرار نداره چقدر میجنگی بس نیست مگه دنیا قفس نیست اسیر خام زندون بودن افتخار نداره

به مستـــی شب سپری شه بیدار بمونی شاید از عشقت خبری شه میگن عشق به همین حال بدی و دربه دریشه شکستــــی با دل سنگت منو شیشه به شیشه نه

تو نباشی همه زندگی سر و تهه وارونه واره انقد که ممکنه از زمین به آسمون بارون بباره خبری نیست عزیزم وقتی نیستی تو میدون دیدم دنیای بی تو چه

آسمون داره میوفته نردبون داره میوفته کف فنجون ته فالم رد خون داره میوفته من بدون تو همینم لاشه ی ابر رو زمینم بعد تو روزی یه نقطه از یه

شهر از تو خالی و من از تو پرتر از قبل  دلتنگتم اما یه نمه دلخورتر از قبل تو سفره ی قلب من هنوز یه لقمه نون هست نون هست

تو میتونی هرکی میخوای باشی اما نمیـــتونی تو چشم من بد بشی انقد عشق تو تو دلم قد کشیده که محاله از شرم راحت بشی من تورو ول نمیکنم چشات

ــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ جسمم شناور روی آبه وقتی که روحم غرق میشه تو عمق برمودای چشمات کشتی نوحم غرق میشه من کوهی از انگیزه بودم واسه نجات دادن تو اما منو

با هر قدم که داری از من دور میشی حسِ تنهایی بهم نزدیک میشه تنها ستارم توی هفت تا آسمون بودی بری دنیای من تاریک میشه با رفتنت شاید دیگه

ـــــــــــــــ بعد از تو ضعیف تر از اونم که بتونم رو پام واستم بلد بودم عین تو باشم خودم نمیـــخواستم کاری کردی ندونم کدوم حرفات دروغن و کدوم راستن کی

  ــــ    ــــ    ــــ    ــــ  همون بهتر که رفتی همون بهتر که نیستی میموندی با منِ دیوونه آخه که چی شه همون بهتر نموندی درست فهمیده بودی