محسن چاوشی

ــــــــــــــــــــ در آستانه یِ پیری ، گلایه از شبِ دنیا بد است مردِ حسابی ، به احترام دیازپام بدون قِصه و بوسه ، تلاش کن که بخوابی تو مثلِ برده

صدای پا نبود صدای تق تقِ شکستنِ تو بود غروب خسته بود که من سرم هنوز رو دامنِ تو بود صدای پای تو که توی راهرو زبونه میــکشید تمامِ روحمو

تنمو به جونِ چشمات تو بده نشونِ چشمات که با اون قشونِ چشمات منو تار و مار کردی با تو بودن از خدامه غمِ دنیا تو چشامه واسه تو دنیا

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم  تو شدی مادرو من با همه پیری پسرم تو جگرگوشه هم ات شیر بریدیو هنوز منِ بیچاره همان عاشقِ خونین جگرم پدرت