روزبه بمانی

هوا بارونیه بازم واسه خاطره بازی کولتو بردار خودتو قد یه دریا تا ساحل دست من بسپار بریم جایی که گفتی بار اول دوستم داری تو یه جاده به من با نم نم بارون بدهکاری من باشم و تو باشی و یه حال آروم یه جاده باشه تا شمال با

ــــــــــــــــــــ حاضرم واسه اینکه با تو یه عصرِ جمعه رو توی پیاده رو راه برم فقط ، زندگیمو بدم حاضرم واسه اینکه یک دفعه یادِ تو نره من تولدم چند آذره ، زندگیمو بدم من حاضرم واسه یه نفس بغل کردنت واسه رقصیدنِ یا پیرهنت زندگیمو بدم آغوشت جای دوری

بارون نیاد پاییز نخواد بغض منو کی میتونه خالی کنه بی زخم و زهربه کل شهر حال منو کی میتونه حالی کنه هم گریمی هم خندمی چشای تو مرز بین مرگ و بودنه میفهممت قد غمت فهمیدن تو مث گلوله خوردنه نه جونمو بگیر نه پای من بمیر منو همیشه

ـــــــــــــــ بس که نادیده گرفتن ما  رو با خودم با همه دنیا قهرم هیشکی یادش نمیاد کی بودیم عاشقِ حافظه ی این شهرم وقتی گریه م میگیره میخندم  نمیدو نم با خودم چند چندم زندگی کردنمو یادم نیست بس که هر ساعتشو جون کندم کجایی کجایی دلِ ساده م ببین