رضا عطاران

پنجه ي مريم رُسته در شکافِ صخره ای اين همه رنگ از کجا آورده ای تا بشکوفی قطره قطره شکوفه از سرِ صخره ها گرد آورده ام از گلبرگ های سرخ دستمالی بافته ام تا آفتاب هديه کنم پیِ خوشبختی همش صبح تا شب دويدم من حتی يک آشنا ،