سیامک عباسی

من یه عمری با خودم جنگیده بودم عمری از هر چی زنه ترسیده بودم خیری از حسم دلم ندیده بودم تو که هستی با خودم جنگی ندارم غرقِ آتش بسو صلحِ روزگارم میخوام عمری سر روی شونه‌ ت بذارم ( خودمم میدونم یه وقتا دیوونم تو ولی آروم باش من

ـــــــــــــــ کاری که دوست نداشتمو ول کردم ، دوستیای بیخودو باطل کردم به خودم اومدمو حس کردم وقتشه باز به خودم برگردم مثل یه کشی بدونِ لنگر که میخواد دل بکنه از بندر مثل آتیشِ زیرِ خاکستر دلو به دریا زدم آخر سر (  باید رفیقِ آرزوهام باشم ، باید