ناصر زینعلی

من اگه خوردم زمین تو منو جمع کن مثل بچه ها منو نوازشم کن سر به رو شونه هام نفس بزن که به صدای قلب تو بد عادتم چون واسه تو دریا شدم که ساحلم شی واسه تو شمع شدم پروانه ام شی خودمو به هر دری واست زدم تا

تو نیاز منی اگه واسه منی تو شبایی که تنهای تنهام تو نیازه نری من هرچی دارم وسط میذارم واست چون دلم با تو جوره رو چشام میذارم آدمی که میخواد منو با دل و جونش عشق تو من غدو عوض کرد دلو بردی و خورد به سرم سنگ عشق

تو برام بخند فقط چقدر تو خوش آب و گلی من خوشم میاد ازت مثل خودم اهل دلی مث پروانه میشم میگردم هی دور سرت توی هر جاده بری خودم میشم هم سفرت چه رو به راهم با تو من تا ته دنیا با توام توی هر جمعی بودم بدتو

خودتو برسون برسون بگیرم از کی من از تو نشون من دلم بدجوری شونه میخواد با تو یه سقف و یه خونه میخواد من دلم از دوری خسته شده شاخه ی رز شکسته شده روی من وقتی که روی تو نیست هر دری وا بوده بسته شده خودتو برسون برسون

بازم دلم گرفته شب تولدم شد نمیدونم چجوری یه سال دیگه رد شد نگاه کن آخه این دل چه حالی داره طفلک تو نیستی که بگی بهم تولدت مبارک کاشکی واسم یه شاخه گل بیاری توقع داشتم امشب منو تنها نذاری کاشکی بودی بازم شبم قشنگ شه اینو واست میخونم