عرفان طهماسبی

مو براش میباریدُم تا تو خشکی نشینه براش میتابیدُم تا تو سرما نشینه مو براش دریا شدُم او با برکه میپرید مو براش فردا شدُم به گذشته میرسید مو یه دنیا آرزو او جلو پاشو میدید صاف بودُم عینِ دشت ولی باهام صادق نشد مو براش عشق شدُم ولی باهام

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو سیاهیِ شب تک و تنها بودم خیسو بارون زده پُرِ سرما بودم گلِ مهتاب شب ستاره نداشت آسمون میلرزیدو گلِ مهتاب حسِ شب و فهمید گلِ مهتاب گلِ مهتاب گلِ مهتاب گلِ  مهــتاب گلِ مهتاب منو تو آسمونت راه دادی به من جای ستاره ماه دادی خیالِ خیسِ

ـــــــــــــــ تو کوری یا مو دوروم که مونه دیگه نمیبینی کدوم لب عاشقت کرده لبِ دریا نمیشینی یه دنیا شک و تردیدم یه دنیا درده تو سینه  مو خاموم یا تو مکاری که اوضاعِ دلُم اینه خیالِ تو بزرگه یا دلِ مو خیلی جاش تنگه مو که ریگی به کفــشوم